Roller Değişti Galiba...

Ailemi seviyorum... En çokta annemi; yaşlandıkça o kadar naifleşti ki, sanki rolleri değiştik. Gerçi hâlâ kocaman bir ağaç gibi kollarıyla bizi sarıp sarmalıyor ama bazen öyle birşey oluyor ki ben ona çocuğum gibi hiç kıyamıyorum. Onunda beklentisi buymuş gibi bu ilgiyi hiç geri çevirmiyor.O çocuk, ben annemi oluyorum ne?..Belkide babamın yokluğu onu bu hâle getirmiştir kimbilir...