Arka pencerem...

 

Bugun Izmir boyle bir gune uyandi, sanki kisa degil de yaza girermis gibi.Sanirim son guzel ve gunesli gunler. Yagmurlar baslamadan, hava kararmadan ben kisin geldigine inanmak istemiyorum.Galiba yagmurlarin  ve o karanlik havanin getirdigi melankoliden korkuyorum... Karanligi hic sevmem.Neyse burasi benim arka pencerem boylesi guzel bir gune uyaninca bir daha bulamam deyip fotograf makinesine sarildim ve bu resmi sizlerle paylasmak istedim.

Ben geldim...

Oglen basladim aksam oldu. Ne zor ismis...Off offf, iyi guzel hosta ben simdi ne yazsam, nerden baslasam.Herseyi planlamistim oysa.Hicbirsey aklimda kalmadi blogumu hazirlayim derken hersey ucuverdi birden.Neyse buda birsey basladim ya nasilsa arkasi gelir,bu gunluk bu kdar olsun.Pardon ya; ben simdiden  yazi ozledim.Cok severim ben yazi, bir de denizi kumu, o yuzden bu resmi koydum ilk yazima ve bir de siir Orhan Veli' den.Umarim seversiniz benim gibi.

Gun Olur

Gun olur alir basimi giderim,

Denizden yeni cikmis aglarin kokusunda

Su ada senin, bu ada benim

Yelkovan kuslarinin pesi sira

Dunyalar vardir,dusunemezsiniz;

Cicekler gurultuyle acar;

Gurultuyle cikar duman topraktan.

Hele martilar, hele martilar,

Her bir tuylerinde ayri telas!..

Gun olur, basima kadar mavi;

Gun olur, basima kadar gunes;

Gun olur, deli gibi...

                                                        ORHAN VELI